Definicja uważności

Określenie mindfulness wywodzi się od angielskiego przymiotnika mindful – uważający, troskliwy, dbały, pamiętający. Innymi słowy jest to rodzaj stanu umysłu jako „czujnego” obserwatora „uważającego” na wszelkie doznania płynące ze świata wewnętrznego i zewnętrznego w danej chwili. Stan bycia w pełni: „tu i teraz”. 

Technika mindfulness jest formą umysłowego treningu, która zmniejsza skłonność umysłu do takiego reagowania na pojawiające się wewnętrzne i zewnętrzne bodźce, które powoduje i nasila stres, napięcie emocjonalne, a w niektórych przypadkach nawet podtrzymuje stany chorobowe (np. depresję, uogólniony zespół lękowy, zaburzenia odżywiania). Stosowanie tej techniki nie wymaga osiągania określonego stanu, takiego jak relaksacja, czy też zmiana własnych odczuć i myśli. Przeciwnie – celem mindfulness jest nauczenie się dostrzegania i przyjmowania każdej pojawiającej się emocji, myśli, odczucia, jako obiektów obserwacji, z którymi jednak nie należy się identyfikować.
Technika mindfulness, nie jest ani ucieczką ani unikaniem, ani walką z niechcianymi myślami, odczuciami i doznaniami. Jest raczej wyjściem im naprzeciw. Sam fakt dostrzeżenia niepożądanych aspektów i stanów własnego umysłu prowadzi do (pozytywnej) zmiany.

Najbardziej znanym treningiem opartym na mindfulness jest Trening Redukcji Stresu oparty na Uważności (ang. Mindfulness Based Stress Reduction – MBSR) stworzony przez profesora Jona Kabata-Zinna i współpracowników w Klinice Redukcji Stresu Uniwersytetu Medycznego Massachusetts.